Oddychać Imieniem Jezus

 „Jezus opowiedział tłumom tę przypowieść: „Królestwo niebieskie podobne jest do ziarnka gorczycy, które ktoś wziął i posiał na swej roli. Jest ono najmniejsze ze wszystkich nasion, lecz gdy wyrośnie, jest większe od innych jarzyn i staje się drzewem, tak że ptaki przylatują z powietrza i gnieżdżą się na jego gałęziach”. Mt 13, 31 -35 Nasza modlitwa jest jak ziarno gorczycy, z maleńkiego nasionka wyrasta wielkie drzewo. Oddychamy imieniem Jezusa, przyjmujemy królestwo niebieskie i zmienia się nasze życie, my się zmieniamy. Całe nasze życie staje się modlitwą, wszystko co robimy – gotowanie obiadu dla rodziny, pielenie ogródka, nasza praca, rozmowy z innymi ludźmi, jazda samochodem. Królestwo Boże to Bóg w naszym życiu. W codzienności, nie tylko w kościele na niedzielnej mszy, na pielgrzymce do Częstochowy raz w roku. Z Jezusem nie da się być trochę, od do, w wyznaczonych ramach i godzinach, określonych formach modlitwy. Nie potrzebuje, abyśmy o nim pięknie i wiele mówili. Potrzebuje nas prawdziwych, słuchających Go, przyjmujących Jego słowa i przekładających je na konkretne, realne działanie, zachowania w różnych sytuacjach. Różna może być nasza reakcja na raniące słowa szefa, na niesprawiedliwą ocenę, na nieuczciwość pracownika, brak czasu małżonka, trudne zachowania dzieci. Zawsze mamy wybór, ale oddychanie Jego imieniem, to wybór innej reakcji, innej jakości życia, pokoju i radości, odnajdywania Go w każdym spotkanym człowieku. Papież Franciszek mówi nam: „ (…) ten, kto zna Jezusa, kto spotyka Go osobiście, pozostaje zafascynowany, pociągnięty tak wielką dobrocią, tak wielką prawdą i tak wielkim pięknem, a wszystko to w wielkiej pokorze i prostocie. Szukać Jezusa, spotkać Jezusa – oto wielki skarb!”   Czy Twoje życie jest modlitwą? Czy spotykasz i słuchasz w swoim życiu Jezusa?

Paulina Wawer