Ośrodek

Śp. o. Jan Bereza OSB

Urodzony 17 lipca 1955 r. w Warszawie, zmarł 20 lutego 2011 r. w Lesznie, benedyktyn, propagator medytacji chrześcijańskiej. Urodził się jako Mirosław Bereza, absolwent filozofii na Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie, w 1982 r. wstąpił do klasztoru benedyktynów w Lubiniu i przyjął imię Jan. W 1988 r. przyjął święcenia kapłańskie, w latach 1999-2002 sprawował funkcję przeora wspólnoty klasztornej. Od 1998 r. był członkiem Komitetu Episkopatu Polski do Spraw Dialogu z Religiami Niechrześcijańskimi.

W 1988 r. założył w Lubiniu Ośrodek Medytacji Chrześcijańskiej, którym kierował do 2006 r. Współpracował ze Światową Wspólnotą Medytacji Chrześcijańskiej oraz Benedyktyńską Komisją ds. Dialogu Międzyreligijnego na płaszczyźnie monastycznej. Popularyzował wschodnie techniki medytacyjne, starając się je zaadaptować dla potrzeb modlitwy chrześcijańskiej. Zainicjował Dni Medytacji Chrześcijańskiej w Lubiniu. W założonym przez niego Ośrodku nauczano medytacji według tradycji tzw. modlitwy monologicznej, z użyciem jednego krótkiego wezwania zaczerpniętego z Pisma Świętego. Był zaangażowany w dialog chrześcijańsko-buddyjski.

o. Maksymilian Nawara OSB

Urodził się 10 marca 1979 r. w Sosnowcu. Dzieciństwo i czas liceum spędził w rodzinnym Będzinie. W dzieciństwie należał do harcerstwa. Później przyszedł czas na muzykę i poszukiwania autonomii i wolności, których wyrazem była własna twórczość i koncerty. Robert (chrzcielne imię o. Maksymiliana) wraz z rodziną należał do grona tzw. kulturowych katolików, co oznacza, że sprawy religii i wiary nie miały dla niego większego znaczenia.

Poważny kryzys nadszedł w liceum. Osobą, która w życiu przyszłego benedyktyna odegrała szczególną rolę w tamtym czasie, był przyjaciel ze szkolnej ławki. Zadawał on wiele trudnych pytań, wobec których Robert nie potrafił pozostać obojętnym. Nawrócenie nie okazało się jednak powolnym procesem, lecz były to trzy miesiące, kiedy nastąpił radykalny zwrot ku Bogu i narodziło się świadome pragnienie życia w Jego Obecności. Zaczął wówczas poszukiwać nowych dróg modlitwy i trafił na „Opowieści pielgrzyma”. Praktyka pociągała go, lecz nie znajdował w środowiskach diecezjalnych wsparcia ani wiedzy na ten temat. Przełomem okazał się, niewróżący nic szczególnego, wakacyjny pobyt u cioci w małej wielkopolskiej wsi, w Lubiniu. Tam, zafascynowany praktyką medytacji, osiemnastoletni Robert nie tylko odkrywa – po serii wcześniejszych rozczarowań – charyzmat św. Benedykta, ale również dowiaduje się o istnieniu Ośrodka Medytacji Chrześcijańskiej założonego i prowadzonego przez o. Jana Berezę. To wydarzenie i towarzyszący mu stan duchowego spełnienia stanowi punkt zwrotny w dotychczasowych poszukiwaniach. Potwierdzeniem i konsekwencją tego doświadczenia jest wstąpienie do zakonu benedyktynów w 1998 r. Praktyka medytacji staje się częścią jego samego i jako mnich, w miarę możliwości, uczestniczy w sesjach prowadzonych przez ojca Jana. W roku 2006 o. Jan Bereza OSB, propagator medytacji chrześcijańskiej w Polsce, kończy dwudziestoletnią posługę i Ośrodek zostaje przekazany w ręce dwudziestoośmioletniego br. Maksymiliana Nawary OSB. Ta nowa funkcja rodzi w nim wiele pytań i wątpliwości, bowiem medytacja wyrastała z jego dotychczasowej drogi życia, stanowiąc jej integralną część, której młody mnich początkowo nie chciał łączyć z prowadzeniem ośrodka. W jego podejściu do nauczania medytacji jednak niewiele się zmieniło. Swoją rolę w Ośrodku rozumie jako „dzielenie się na tej drodze z innymi, tymi którzy kroczą z nim”. Przyznaje, że najtrudniejsze jest indywidualne prowadzenie, wymagające wielkiego zaangażowania oraz pokładów empatii i wrażliwości w obliczu tajemnicy, jaką jest spotkanie z drugim człowiekiem.

Ośrodek Medytacji Chrześcijańskiej wraz ze swoim duchowym opiekunem nieustannie się rozwijają, nabierając swoistego charakteru, zakorzenionego w chrześcijańskim monastycyzmie i jednocześnie otwartego na dialog z buddyzmem zen. Z jednej strony studia teologiczne, nauka języka syryjskiego i podróże o. Maksymiliana do Indii, z drugiej – fascynacja Modlitwą Jezusową a także osobiste poszukiwania kontaktu z żywą, odmienną tradycją religijną – wszystko to decyduje o obecnym charakterze, specyfice i działalności Ośrodka Medytacji Chrześcijańskiej w Lubiniu. Uczestnicy sesji poza duchową przystanią modlitwy, ciszy i odosobnienia mają niepowtarzalną okazję spotkania ze starożytnym dziedzictwem greckiego i orientalnego chrześcijaństwa. Natomiast podczas sesji w dialogu międzyreligijnym mogą uczestniczyć w spotkaniach z nauczycielami reprezentującymi odmienną, japońską linię przekazu zen w tradycji Soto.

Podczas Kapituły Generalnej Benedyktyńskiej Kongregacji Zwiastowania w Opactwie św. Scholastyki w Subiaco we Włoszech dnia 9 września 2018 roku o. Maksymiliana Nawarę OSB wybrano nowym Opatem Prezesem Kongregacji.

Relacja i zdjęcia z benedykcji opackiej z 10 września 2018 roku w Subiaco [kliknij tutaj]

Dariusz Hybel

Urodził się 3 października 1966 r. w Głogowie (poczęty w styczniu w tej samej miejscowości), syn Janiny i Jerzego.

Od lutego 1991 r. związany z Ośrodkiem Medytacji Chrześcijańskiej w Lubiniu, długoletni asystent o. Jana Berezy, którego po raz pierwszy spotkał w 1989 r. podczas Dni Buddyjskich organizowanych przez księży werbistów Pieniężnieńskich Spotkań z Religiami. W 2006 r. o. Maksymilian zaprosił go do wspólnego prowadzenia praktyki, a w 2010 r. do samodzielnego prowadzenia sesji medytacyjnych w Ośrodku.

Dariusz Hybel ukończył studia filozoficzne w Poznaniu (UAM – magisterium ze św. Jana od Krzyża), teologiczne (PWT – absolutorium), studium psychoterapii Gestalt (Kraków), uczestniczył w zajęciach Instytutu Duchowości Carmelitanum (Poznań), a także ukończył Akademię Trenera w Wyższej Szkole Bankowej w Poznaniu.

W latach 1993 – 2004 był czynnie związany z polityką i samorządnością (m.in. w 1998 r. współzakładał organizację obywatelską, tzw. „Poznańską Partię Pieszych”, w latach 1998 – 2002 radny Rady Miasta Poznania).

Jako dziennikarz napisał setki tekstów na tematy społeczno-ekonomiczne, polityczne i religijne; współpracował m.in. z „Dziennikiem Poznańskim”, tygodnikami „Najwyższy Czas!”, „Niedziela”; w 1997 r. redaktor naczelny tygodnika „WielkopolaniN”. Jest autorem dwóch książek poświęconych funkcjonowaniu Unii Europejskiej z perspektywy konserwatysty (w obszarze wartości moralnych) i wolnościowca (w dziedzinie ekonomii). Obecnie jest zastępcą redaktora naczelnego magazynu „Głos dla Życia”.

Ośrodek Medytacji Chrześcijańskiej w Lubiniu stanowi dla niego kluczowe miejsce na drodze duchowej. To tutaj jego poszukiwania praktyki modlitwy nabrały mocy.

Przebywając na co dzień, jak ogromna większość uczestników sesji medytacyjnej, poza klasztorem, zna doskonale wyzwania – nierzadko bolesne – łączenia duchowości chrześcijańskiej z wymogami życia świeckiego. I choć na głębokim poziomie nie ma „świeckiego”, nie ma „klasztornego”, doświadczał wielokrotnie, że relacja z Bogiem i naśladowanie Jezusa musi znaleźć swój konkretny, indywidualny wyraz w codzienności: „Jesteśmy zaproszeni, by chwila po chwili pielęgnować Miłosną Obecność w Niestworzonym. Życie weryfikuje duchowość. Bez złudzeń. Także medytacyjnych…”